این بخشی از نخستین سرمقاله نشریهای است که اوراق زرد و نخودیرنگش با حروف سربی ۹۰ سال پیش در روز ۱۵ مهرماه ۱۳۰۶ شمسی در دست روزنامهفروشهای جوان بالا رفته بود و سرکلیشه مشکیرنگش زیر آسمان ابری رشت با این عنوان خوانده شد: «پیک سعادت نسوان». روزنامهای که یکی از نشانههای روشن جنبش برابریخواهی زنان ایران در یکصد و پنجاه سال گذشته است.
«پیک سعادت نسوان» یکی از نخستین روزنامههای زنان در ایران و در شهر رشت بود که به سردبیری روشنک نوعدوست منتشر شد؛ روزنامهای که برخلاف بسیاری از نشریات زنان همدورهاش در اعلام و احقاق حقوق زنان با صدای بلند و در تمام صفحاتش پرهیز نکرد.
روشنک نوعدوست مدیر این روزنامه متولد ۱۲۷۳ خورشیدی در شهر رشت بود. مادرش سلمه نام داشت و پدرش حاج سید حسین طبیب یا دکتر آقانور معروف رشت بود.
آقانور که طبیب درسخوانده فرانسه بود با وجود همه محدودیتهایی که برای آموزش دختران وجود داشت، روشنک را نزد بهترین استادان زمانه خود فرستاد و او علاوه بر ادبیات فارسی و ریاضی به زبان فرانسه و ادبیات عرب نیز مسلط شد. درباره زندگی خصوصی روشنک نوعدوست اطلاع زیادی در دست نیست. میدانیم همسرش کتابفروشی معروف تجدد را داشت.
جمعیتی که کار مهمشان راهاندازی مدارسی برای دختران و آموزش و توانمندسازی آنها بود.
یکی از اتفاقات مهم در انجمن انتشار مجله «پیک سعادت نسوان» بود؛ نشریهای در ۸ صفحه که در حقیقت دومین نشریه زنان در رشت بود. روشنک نوعدوست همانطور که یکی از نویسندگان روزنامه در شماره اول آن نوشت مدتها بود که در خیال راهاندازی نشریهای برای زنان بود.
عمده مطالبش در مورد حقوق و جایگاه اجتماعی زنان و اهمیت تربیت کودکان بود. این نشریه اما با مشکلات زیادی روبهرو بود؛ محدودیتهایی که از سوی حکومت بر این نشریه وارد میشد آن را به مرز تعطیلی برد. اما این نشریه مانند بسیاری از تلاشهای پیشروان جنبش زنان ایران راهی را گشود تا زنان ایرانی بتوانند حقوق خود را نه به خواست و اراده حکومتها که تلاش خودشان به دست بیاورند.
نخستین شماره این نشریه که درست ۹۰ سال پیش منتشر شد یک مانیفست زنانه در برابر جامعه مردسالار پایان دوران قاجاریه و ابتدای دوران پهلوی است؛ مانیفستی که بعدها بخشی از نقشه راه فعالان حقوق زن در ایران شد.