اسدالله لاجوردی: پیش از آمدن به زندان جواهر دان فروش بودم (یعنی کرست و زیر پوش می فروختم)

کتاب زندان را میخوانم . کتابی است با ویرستاری ناصر مهاجر که نشر نقطه آنرا به بازار کتاب عرضه کرده است . کتاب زندان شناختی است همه سویه از نظام زندان های جمهوری اسلامی و آنچه که بر دو نسل از انسان های آزاده و آرمانگرای میهن مان رفته است نلسون ماندلا میگوید : نظام زندان هر حکومتی ؛ به فشرده ترین و برهنه ترین شکل درونمایه و ویژگی های هر حکومت را باز می تاباند . کتاب زندان نیز درونمایه سیاست های ضد بشری حکومتی را بر ملا میکند که همچون هیولایی از درون یک انقلاب مردمی سر بر کشیده است . بخش کوتاهی از این کتاب را که درباره یکی از جنایتکار ترین چهره های این نظام اهریمنی – یعنی اسدالله لاجوردی – است اینجا میگذارم تا بدانید بر فرزندان ما چه رفته است : … در پاییز 1351؛ زندانیان سیاسی تهران را به سه گروه تقسیم میکنند .یک گروه را در تهران نگه میدارند و دو گروه دیگر را به زندان های شیراز و مشهد تبعید میکنند . من و اسدالله لاجوردی جزو گروه تبعیدی های مشهد بودیم . در آنجا او را بهتر شناختم و بیشتر به ماهیت پست و فرومایه اش پی بردم . به برخی از آنها فهرست وار می پردازم : * در بحث پیرامون آن قسمت هایی از قرآن که برده داری را مردود نشناخته ؛ لاجوردی میگفت : همین امروز هم اگر میتوانستم کنیزی برای خود بخرم یک لحظه در این کار تردید نمیکردم . * اعتقاد جزمی اش به قرآن و اسلام ؛ تنها به توجیه توجیه برده داری محدود نمیشد . به تمجید از آیاتی که در باره  » حوری و غلمان  » است نیز می پرداخت . *میگفت که پیش از آمدن به زندان  » جواهر دان فروش  » بوده است . وقتی از او سئوال میشد که  » جواهر دان فروش  » چگونه کاریست ؟ با لودگی و وقاحت خاص خودش – آنهم در جو بسیار جدی سیاسی زندان های آن زمان – میگفت : جواهر دان یعنی لباس زیر خانم ها . یعنی کرست و شورت * کمونیست ها را  » نجس  » میدانست و این مفهوم را با کلمات توهین آمیز ادا میکرد . مثلا ظرفی را که بدست یک کمونیست شسته شده بود ؛ گه مال یا کمونیست مال مینامید . بعلت اعتقاد به نجاست کمونیست ها ؛ همراه با دوستانش – حبیب عسکر اولادی ؛ حیدری و ….از همان آغاز ورود به زندان مشهد ؛ سفره شان را از سفره سایر زندانیان جدا کردند و خود را از جمع کنار کشیدند .چندی بعد رسما از سایرین ( کمونیست ها و غیر کمونیست هایی که کمونیست ها را نجس نمیدانستند ) در خواست کردند که به آنها اجازه داده شود اول از همه سهم خود را از دیگ های غذای بند یک سیاسی بر دارند زیرا که ممکن است کفگیر و ملاقه  » کمون  » را کمونیست ها شسته باشند و گ نجس  » باشد . از این پس بود که لاجوردی و همپالگی هایش به  » اصحاب ملاقه  » معروف شدند . * در سال 1353 و بهنگام آزادی از زندان میگفت : میروم که برای انقلاب چریک بسازم ( منظورش این بود که میخواهم بچه پس بیندازم ) * نفرت و کینه لاجوردی از هر چه که از خرد و آزادی انسانها حکایت میکرد ؛ از او شکنجه گری سنگدل و بیرحم ساخت . او آزادی را در اسارت مطلق…